Adsız
2008
Yine öyle bir zaman. Dostlar düşman olur ve yüzler yabancılaşır. Kelimeler sivrilir. Hayat kendi içine gömülür ve sizi dışına tükürür. Kendi kendini yokederek özgürleşir mi insan? Sadece yok özgürdür nihayetinde. Neden acının ötesinde bir durgunlukla saldırıyor öyleyse? Belki de Beril gidiyor diyedir bütün bunlar. Belki kutsal birlikletiğimiz yine parçalandığı içindir. Her bir taraftan. Uzak bir yerde uykulara bırakmak istiyorum kendimi. Yine. Yıllar sonra. Bu sefer kırıldığım değil, kırdığım için belki de. Ağlayamıyorum bile. Ölüm sonrası çözülemeyen duygular gibi. İçinizde biriken ve tel tel tellenen duman gibi. Bir yavru balinanın ölmesi gibi. Şimdi mi dank ediyor yani gidiyor olması? Gittiği yerin bu kadar uzak olması...O kadar çok sebep var ki buruk olmak için, seçip de bir tanesine kendimi teslim edemiyorum. Ve onlar öylece içimde kalıyorlar. Sahipsiz ve dönüşsüz.