Gitmeden

2009

Kapıyı zorlamamışlar da, tornavida ile hafiften yoklamışlar. Kaçıncı oldu bu. Yine de o paranoyak icadı proneti istemiyorum hayatımda. en azından burada değil, bu anne evinde, hayatın bütün orospu çocukluğuna inat burada bana güven sunan bu evde istemiyorum onu. öyle bir hale geldim ki, eve girmeye çalışan adama kızamıyorum bile. ben olsam ben de girerdim. saat 21de kaynak yapılır mı?bostanlı'da yapılıyor. 155'i arayıp şikayet edecektim, o kadar inorganik olmuştum ama, 155 cevap vermedi. Bu ne lan? yüzellibeş. izmirde 4 tane müze varmış. o da ayrı hikaye. yaklaşık 20 gün sonra brüksele gidiyorum. Yanımda çok fazla kitap götüremeyeceğim için bir kaçını sıraya dizdim. En önemlisi Eduardo Galeano'nun ateş anıları üçlemesi ama, yıllardır kitaplıkta öylece bekleyen bu seriye gitmiyor elim. o kadar dostoyevskiden sonra olmayacak galiba. ne alakaysa...leuven'de iki adet jazz bar varmış, ki bu beni mutlu etti. izmirde hiç yok mesela. Aman ne ala. harvey milk.dünyadan gelip geçmiş, çoğu da sadece umut verdiği için katledilmiş onca insan.umut insanın en önemli silahı çünkü, onu tekrar ayağa kaldıran, galeyana getiren, yapılmazı yaptıran, televizyon karşısındaki koltuğundan kaldırıp sokaklara döken yegane şey. en çok da karavidalara üzüldüm. neyse.les cigalles de mer. bir de akdeniz foklarına. 400-500 tane kalmışlar toplamda. Dünyada o kadar insan kalsa eğlence olurdu, ama o kadar akdeniz foku kalınca, ne yazık ki trajedi oluyor.

insan söyleyecek şeyleri olmadığı zaman susmalı. veya söyleyecek çok fazla şeyi olduğu zaman

evet bu daha doğru