Zaman olmadan önce
Güneş Ege Denizi’nin üzerine altından, gözü kör edici ikinci bir deri geçirmiş gibi. Denizin üzerinde bir görünüp bir kaybolan kara parçaları ışığın altında sadece çizgilerden, zamansız şekillerden ibaret. Daha insanın hikayesinin başlamadığı bir zamana aitmişçesine duruyorlar. Sanki daha bankalar icat edilmemiş ve ateş bulunmamış, kimse aşk acısı çekmemiş ve kimsenin kalbi kırılmamış. Daha dünyanın hafızası bomboş ve sessiz. Sanki bu gezegen, sonsuz karanlıktaki bu mavi gezegen, sabahları kendine kendine mırıldanip duran bir çocuğun çıkardığı sesleri daha hiç duymamış gibi. Sadece kendinden müstakil, yalnız ve amaçsız. Henüz ne hikayesini anlatan, ne de yaşayan birileri var. Ege denizi, daha Olimposlariyla, Prometheuslarıyla tanışmamış. Daha zaman bunlardan çok önce…