#insanınhalleri

Özlemek

Ne biçim şeyleri özlüyormuş insan, hiç aklından geçirmediği detaylarmış hayatını yapan şeyler. Tren garında bilet sırası beklemek, yardım...

Bir zamanlar kimsenin giremediği odasında, yalnızlığı çoktan kabullenmiş tek kişilik yatağında uzanmış yatıyor. Çok yakındaki evlerden...

Lizbon akvaryumunda yaklaşık 3 saat geçirdikten sonra insanlığın tedavisi imkansız, geri dönülemez ve umutsuz biçimde fotoğraf çekme...

Sadece denizden ulaşılabilen restoranın ahşap iskelesinde oturuyorum. Burada yollar, arabalar, gizli patikalar yok. Sadece deniz karar...

Kırlanğıçlar geldi ve üzerine titreyerek büyüttükleri yeni nesil, kiremit çatıların rengine tezat oluşturan gökyüzünde uçmayı...

Eve ikinci el bir sehpa aldım. Ceviz ağacından, küçük bir sehpa. Üzerinde yer yer lekeler olduğunu farkedince hafif ıslak bir bezle...

Yetişkin hayatının tamamını komünist Çekoslovakya’da geçirmiş ama bundan içten içe hep nefret etmiş bir adam hayal ediyorum. Bu adam,...

2011 Bugün ikinci el kitapçıda dolaşırken eski albümler buldum. Gerçek insanlara ait aile albümleri. 1930’lardan 40’lardan kalma artık...

Bazen insanın yolu, yazgısı insanlığın yazgısıyla bir olmuş şehirlere düşüyor. Yorgun taşların örttüğü bir meydanda oturuyorsun. Burada...

Yokuşlu sokakların er ya da geç denizle öpüştüğü Valetta’da insan kendi ayrılıklarını ve olası kavuşmalarını düşünmeden edemiyor. Oturup...

Bazen bazılarımız diğerlerimizden ne kadar da fazla. Ne kadar da içi dolu, yüreği dolu. İçi kelimelerle dolu Amy, onun gibi diğer pek...

Karanlığın önemi ile ilgili bir yazı okudum. Şehirlerde büyüyen, giderek doğadan kopan insanın içler acısı halini. Dünyanın her yerini...